marathi kavita

मैत्रीला कोणतीच परिभाषा नाही आणि परिसीमा ही नसते. अनोळखी कुणी कधी इतके जवळचे होऊन जाते की कळतही नाही

परके झाले ते क्षण.. निसटून गेली ती वेळ जी कधी तुझा मिठीत गेली होती, हसते आता रात्र मला जी कधी तुझा सहवासाने धुंद झाली होती

रोज संध्याकाळी घरातून दिशाहीन निघतो समुद्रकिनारी निरर्थ येऊन बसतो पायाचा अंगठा हि मखमली वाळूत , नकळत तुझंच नाव कोरतो पण थबकणारी प्रत्येक लाट ते पुसत हाच प्रश्न विचारते तुला प्रेमात वेडं करून जी निघून गेली , तिच्याचसाठी का तू हे अश्रू ढाळतो

वेड्या’ सारखा देवाकडे तुलाच रोज मागत होतो माझा वेड्या मनाचा शाप आता तुला लागणार नाही कारण आता रोज उठून देवाकडे तुला मागणार नाही राहून राहून मरताना मात्र तुझाच नावाचे हुंदके येतील तू एकदा तरी माझासाठी परत येशील याच खोट्या आशेवर या ‘वेडयाचे’ प्राण जातील.

तुला पाहता शब्द हवेत विरून जावे असं का ग व्हावे मी माझे न राहावे तू चालता वाऱ्याची झुळूक जणू यावी मी ही त्याच संगे का दरवळत जावे स्पर्श तुझा जणू मोरपिसाचा भास हा अन तू समोर येता का भरून जातो श्वास हा एकाच इच्छा, तुला कोणाचीही कधी नजर ना लागे जर तुटला कधी श्वास तुझा.. तर जोडीन मी माझा श्वास तुझा श्वासामागे.

या जगाचं जेवढं...आयुष्यमान असेल असं प्रेम कधीच ...जगानं पाहिलं नसेल इतकं कुणी कुणाला ...वेड लावलं नसेल इतकं अलगद काळीज ..कुणी चोरलं नसेल नुसत्या गोड हसण्यानं ..इतकं कुणी फसवलं नसेल खंर प्रेम कळत असूनही ...इतकं कुणी रडवलं नसेल

सांग सख्ये गुलाबासारखी जीवनात येशील कधी काट्याप्रमाणे टोचत राहशील कधी सांग सख्ये साखरेची गोडी पण मधुमेहाची भीती देशील कधी सांग सख्ये दिव्यासारखं जळत राहून माझ्या जीवनात प्रकाश देशील कधी

नकळत तुझ्या प्रेमात पडलो ..कसे स्वतःला हरवून बसलो का जाने मन तुझेच गाणी गातो ..तुमात्र समोर असता मी अबोल होतो प्रेम माझे व्यक्त करण्याची ..वाटे मनाला भीती... नाही हि वेळ संधी साधण्याची .पाहू अजून वाट तरी किती..?

विसरणार न कधीं मी भेट पहिली दोघांची . एकाच त्या दृष्टीत पेटली ज्योत प्रीतीची.. पाहुनी तुझे नेत्र हसरे मन माझे मोहवले ... अन तुझ्या मिलनास्तव हृदय माझे ओढावले ... पहिल्या वहिल्या त्या भेटी ओठांवर न शब्द आले .. निःशब्द नेत्रांनी परंतु अंतरीचे भाव कथिले ..

तुझ्या नाजूक शरीरावर कोसळणाऱ्या "पाण्याच्या सरी" पावसाच्या पाण्यात तुझे चिंब भिजलेले केस तुझ्या ओठावरून ओघळणारा तो "पाण्याचा थेंब" तुझ्या कोमल गालावरून घसरणार ते "झाडाचं पान" या सर्व गोष्टी तुझ्या सहवासात असताना ; स्वतःला खूप नशीबवान समजतात पण त्यांना हे माहित नाहीये ...,, त्याचं तुझ्या आयुष्यात असण ...तितक महत्वाच नाहीये... जर त्यावेळी तुझ्यासोबत मी नसेन.

काल रात्र जागलो मी... ती हि जागली असणार ?.. आज हि काळजाला दुखतं माझ्या.. कदाचित तिला हि ते जाणवत असणार .... असे रे कसे प्रेम हे सारखे परीक्षा घेत असतं नको असतं तरी हि डोळ्यांत ते अश्रू आणत असतं .. प्रेम करतो तुझ्यावर मला तुला अश्रू नाही द्यायचे...... तुझ्या पदरात प्रेम देऊन मला तुझ्याच मिठीत मरायचे...

*** मलाही girl friend मिळावी...! सुंदर मुलीशी ऒळख व्हावी,आम्हा दोघांची मने जुळावी । हातात हात घालून फ़िरणारी,मलाही girl friend मिळावी ॥ हास्याच्या पहिल्या किरणाने,प्रितीची खळी उमलावी । डोळ्यात जिच्या ऐश्वर्य असावे,रूपाची ती राणी असावी ॥ अशीच माझी स्वप्नसुंदरी,ह्र्दयाच्या नगरात रुळावी । हातात हात घालून फ़िरणारी,मलाही girl friend मिळावी ॥

कुणा न कळे व्यथा ही ..माझ्या दुःखी जीवनाची दूर जाऊनि मज सखीने ...शिक्षा दिली विरहाची । दिन एकेक सरुनि जातो ..माझ्या कष्टी विरहांत आणि आता वास करते ...घोर ते दुःख तिचे मनांत । क्षणाक्षणाला येई माझी ...सखी माझ्या नेत्रांसमोरी वास्तवतेत परि ती असे माझ्या पासून दूरवरी ।...साहावा विरह कसा निष्प्रेम ह्या जीवनांत । विचार सारे खुरटले ..जबरदस्ती ह्या एकांता

अस वाटत तु विसरून जाणार मला. मग येईल तो क्षण जेव्हा अचान येईल तुझे नाव माझ्या समोर. तेव्हा होतील आठवणी जाग्या. येईल जेव्हा तुझासोबत घालवल्या गोल क्षणांची आठवण डोळ्यात चटकन अश्रू येईल तेव्हा. नाही जाणार न मला सोडून. कारण तुझ्या असण्याची सवय लागली आहे मला....

सांग मी का प्रेम करायचे .. ??रोज विचारांत त्याच्या रात्रभर जगायचे त्याची वाट पाहत घामात का भिजायचे .. त्याला तर काळजीच नसते ..तो हसत हसत येतो .... मग राग आला कि ..तो मिठीत त्याच्या घेतो म्हणतो हा रागच तर ..माझे प्रेम आहे जे वेळ आल्यावर तू माझी आहेस सांगतो ... अश्रू अन हसू देतं हे प्रेम ..मग ..?? सांग ना शोना का प्रेम करायचं ..?